بیشتر کاربران مایل اند از اینترنت برای دریافت اطلاعاتی درباره موضوع مورد علاقه شان، انجام امور بانکی، بازی های آنلاین و خرید اینترنتی استفاده کنند، اما شاید بیشترشان اطلاعات اندکی از مفاهیم پایه ای اینترنت داشته باشند. با تیم طراحی سایت اصفهان وب یار همراه باشید تا به شما بگوییم اینترنت چیست و مفاهیم پایه ای اینترنت چه موضوعاتی را شامل می شود. آنچه در این مقاله خواهید خواند:
اینترنت که گاهی به سادگی « نت » خوانده می شود، یک سیستم جهانی از شبکه های کامپیوتری است؛ به عبارت دیگر، اینترنت، شبکه ای از شبکه هایی است که کاربران در صورت مجاز بودن می توانند از هر کامپیوتری که در این شبکه است اطلاعات مورد نظر خود را دریافت کنند، به اشتراک بگذارند و یا حتی با یکدیگر مکالمه داشته باشند!
اینترنت در سال 1969 توسط آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دولت آمریکا (ARPA) به تصویب رسید و در ابتدا با نام ARPANet شناخته می شد.
هدف اولیه از ایجاد اینترنت آن بود که کامپیوترهای تحقیقاتی دو دانشگاه مختلف بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و به تبادل اطلاعات بپردازند.
یکی از مزیت های جانبی طراحی ARPANet این بود که چون پیام ها منحصر به عبور از تنها یک مسیر نبودند و می توانستند از چند مسیر فرستاده شوند و یا تغییر مسیر داده شوند، در نتیجه در صورت وقوع حملات نظامی یا دیگر فجایع هم می توانست به عملکرد خود ادامه دهد.
امروزه اینترنت یک سازوکار خودمختار و عمومی است که برای صدها میلیون نفر در سراسر جهان قابل دسترسی است.
از لحاظ فیزیکی، اینترنت بخشی از تمام منابع شبکه های مخابراتی عمومی که در حال حاضر موجود است را مورد استفاده قرار می دهد و از نظر فنی، آنچه که اینترنت را متمایز می کند، استفاده از مجموعه ای از پروتکل هایی است که به اختصار TCP/IP گفته می شوند. (Transmission Control Protocol / Internet Protocol)
دو مورد از مشتقات اخیر تکنولوژی اینترنت یعنی اینترانت و اکسترانت نیز از TCP/IP استفاده می کنند.
برای بیشتر کاربران اینترنت، عملاً پست الکترونیکی (ایمیل) برای نوشتن پیام های کوتاه جایگزین سرویس پست فیزیکی شده است.
کاربران در اینترنت به روش های بسیاری با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند از جمله چت اینترنتی IRC، تلفن اینترنتی، پیام رسان جایگزین (Instant Messaging)، چت ویدیویی و شبکه های اجتماعی.
مفاهیم پایه ای اینترنت
بخشی از اینترنت که بیشترین استفاده را دارد، شبکه گسترده جهانی (World Wide Web) یا همان WWW است.
بارزترین ویژگی آن، Hypertext است که روشی برای انتقال متقابل و گسترده متون به شکلی سریع می باشد.
یکی دیگر از مفاهیم پایه ای اینترنت دانستن این مطلب است که در بیشتر وبسایت ها، کلمات یا عبارات مشخصی در متن با رنگ متفاوتی از بقیه متن، ظاهر می شوند که گاهی به آن حالت زیرخط دار (Underlined) هم گفته می شود. وقتی که روی این کلمات یا عبارات کلیک کنید، به صفحه یا سایتی که محتوای آن به این کلمات مرتبط است منتقل می شوید.
در بعضی موارد دکمه ها، تصاویر یا قسمت هایی دیگر هم وجود دارند که امکان کلیک شدن برایشان تعریف شده است. وقتی که اشاره گر ماوس را روی بخشی از سایت ببرید و علامت آن تغییر کند (معمولاً به شکل دست)، یعنی آن که شما می توانید روی آن قسمت کلیک کنید و به صفحه ای دیگر منتقل گردید.
با استفاده از اینترنت شما می توانید به میلیون ها صفحه از اطلاعات دسترسی داشته باشید. مرور و گشت و گذار در اینترنت از طریق مرورگر های مرسوم مانند Google Chrome ،Mozilla Firefox و Internet Explorer انجام می پذیرد البته ظاهر یک وب سایت خاص ممکن است بسته به مرورگر مورد استفاده شما کمی متفاوت باشد.
اینترنت طی سال های زندگی خود رشد کرده و تکامل یافته است. برای مثال IPv6 به منظور گسترش فضای لازم برای آدرس های IP بیشماری که در آینده ایجاد خواهند شد تدارک دیده شده است.
یکی دیگر از مفاهیم پایه ای اینترنت ، مرورگر است. مرورگرها برنامه هایی هستند برای دسترسی به اطلاعات در سراسر شبکه جهانی اینترنت. هر صفحه، تصویر یا ویدیویی در اینترنت با یک URL از بقیه متمایز می گردد که مرورگرها را قادر می سازد این منابع را از وب سرورها دریافت کنند و روی کامپیوتر، تبلت یا گوشی کاربر نمایش دهند.
اغلب، مرورگرها را با موتورهای جستجو اشتباه می گیرند. از دید کاربران، یک موتور جستجو تنها یک سایت مانند google.com است که داده های قابل جستجوی سایت های دیگر را در خود ذخیره می کند. اما برای اتصال به سرور یک وبسایت و نمایش صفحاتش، کاربر به یک مرورگر احتیاج دارد.
در زیر می توانید لیستی از مرورگر های رایج امروزه را ببینید:
مفاهیم پایه ای اینترنت
لینک (پیوند) که کوتاه شده ی عبارت « هایپرلینک » است، یک المان HTML می باشد که به شما اجازه می دهد هنگام کلیک کردن، به صفحه ای دیگر بروید.
لینک ها تقریباً در هر صفحه ای از وب دیده می شوند و ابزاری ساده برای جابجا شدن بین صفحات مختلف وب را فراهم می کنند. لینک ها می توانند به نوشته، تصویر و یا دیگر المان های HTML اعمال شوند. اکثر لینک ها به رنگ آبی هستند چرا که استاندارد مرورگرها برای نمایش لینک ها چنین است؛ اما می توانند هر رنگی داشته باشند و این تغییر با استفاده از CSS قابل انجام است.
در روزهای نخستین پیدایش اینترنت، لینک ها به صورت زیرخط دار (Underlined) بودند که امروزه معمولاً مرسوم نیست.
هنگامی که یک تصویر را لینک می کنیم، تگ تصویر (“<img>“) توسط تگ لینک (“<a></a>“) احاطه می شود و چون تگ تصویر درون تگ لینک قرار می گیرد، تمام اجزای تصویر، لینک می شود و قابلیت کلیک شدن به خود می گیرد. این شیوه می تواند روی دیگر المان های HTML مانند“<div>“و“<span>“هم اعمال شود؛ اما چون CSS می تواند برای استایل دهی به تگ های لینک استفاده شود، معمولاً از تگ <a> به همراه یک class یا یک id به جای“<div>“و“<span>“استفاده می شود.
در زیر دو مثال برای نوشته و تصویر لینک شده آورده ایم:
– نوشته:
"<a href="/Content/Definitions/Internet">آموزش مفاهیم پایه ای اینترنت</a>"
– تصویر:
"<a href=" https://www.webyar.net/طراحی-سایت-طراحی-فروشگاه-اینترنتی/ ">
<img src=" https://www.webyar.net/wp-content/themes/webyarv5/img/logo.png " alt="webyar-logo">
</a>"
اولین لینک در مثال بالا از نوع لینک نسبی (Relative) است، به این دلیل که از نام دامنه در آدرس دهی استفاده نکرده ایم و در عوض آدرس را به سایت فعلی نسبت داده ایم. لینک های داخلی (برای مثال داخل سایت وب یار) احتیاجی به افزودن نام دامنه (https://www.webyar.net) ندارند و تنها آدرس دهی نسبی کفایت می کند.
اگر آدرس دهی نسبی ما با علامت اسلش « / » شروع شده باشد، به این معنی است که در روت سایت هستیم و اگر با غیر از آن شروع شود، یعنی نسبت به URL فعلی آدرس دهی می شود.
لینک دوم، مطلق (Absolute) است؛ زیرا نام دامنه در ابتدای آن آمده است. فایده ی لینک های مطلق برای ایجاد لینک های خارجی است که شما را به سایت های دیگر هدایت می کنند.
واژه ی ایمیل یا e-mail مخفف پست الکترونیکی (Electronic Mail) است که از طریق اینترنت برای کاربر مقصد ارسال می شود. برای اینکه بتوانید ایمیل دریافت کنید، باید یک آدرس ایمیل داشته باشید. بعضی از کاربران از برنامه های آنلاین برای ارسال، دریافت و ذخیره سازی ایمیل ها استفاده می کنند و بعضی دیگر هم از برنامه های قابل نصب روی کامپیوتر و گوشی بهره می برند.
example@gmail.com
example-something@yahoo.com
exa.mp.le@outlook.com
info@yourdomain.com
هر ماشینی که در یک شبکه کار می کند، دارای یک کد شناسایی است. همانطور که برای ارسال نامه به آدرس مقصد احتیاج دارید، کامپیوترها هم برای ارسال داده ها به دیگر کامپیوترها به آدرس منحصر به فرد کامپیوتر مقصد نیاز دارند.
اکثر شبکه های امروزی از جمله کامپیوترهای متصل به شبکه اینترنت، از پروتکل TCP/IP به عنوان استانداردی برای برقراری ارتباط در شبکه استفاده می کنند. در این پروتکل، کد شناسایی منحصر به فرد هر کامپیوتر، IP آن کامپیوتر نام دارد که مخفف Internet Protocol می باشد.
دو استاندارد برای آدرس های IP وجود دارد؛ آی پی ورژن 4 (IPv4) و آی پی ورژن 6 (IPv6). همه ی کامپیوترها آدرس IPv4 را دارند و تعداد زیادی هم به سمت استفاده از IPv6 رفته اند.
IPv4 از سیستم باینری 32 بیتی برای ساختن هر آدرس IP منحصر به فرد در شبکه استفاده می کند.
هر IP از ورژن 4 به شکل 4 عدد که با نقطه (دات ‘.’) از هم جدا شده اند نمایش داده می شود؛ هر کدام از این 4 عدد، یک هشت رقمیِ در مبنای 2 (اوکتِت) می باشد که به مبنای 10 تبدیل شده است؛ برای مثال:
216.147.32.115
در اینجا عدد 216 در مبنای 10 شده ی عدد 11011000 است.
اما IPv6 از سیستم باینری 128 بیتی برای ساختن IP های منحصر به فرد در شبکه استفاده می کند.
هر IP از ورژن 6 به شکل 8 گروه از اعدادِ در مبنای 16 (هگزادسیمال) که با دو نقطه (کالن ‘:’) از هم جدا شده اند نمایش داده می شود مانند این:
2101:acbd:0000:0000:0000:0000:3167:6952
در اغلب موارد برای حفظ فضای ذخیره سازی، گروه هایی از اعداد که تنها شامل صفر هستند، در نمایش IP حذف می گردند؛ برای نمونه مثال بالا به این شکل تبدیل می شود:
2101:acbd::3167:6952
گفته شد که امروزه اکثر شبکه ها به سمت استفاده از IPv6 می روند؛ دلیل این مهاجرت به خاطر وجود نگرانی از بابت کمبود امکان ساخت IP های منحصر به فردِ بیشتر در سیستم 32 بیتی است؛ زیرا در این حالت، 232 ترکیب ممکن وجود دارد، یعنی کمتر از 4.3 میلیارد IP منحصر به فرد که با توجه به تولید روز افزون دستگاه های هوشمند، کافی نیست؛ درحالی که در سیستم 128 بیتی، 2128 ترکیب محتمل وجود دارد، همچنین امنیت IPv6 از IPv4 به مراتب بیشتر است.
آی پی استاتیک آدرسی است که تغییر نمی کند اما خود شما می توانید در تنظیمات شبکه به راحتی ویرایش اش کنید. این نوع IP کمیاب است و اگر درک درستی از پروتکل TCP/IP نداشته باشید ممکن است با مشکلاتی در شبکه مواجه شوید. از فایده های آی پی استاتیک اینست که می توان برای مواردی که نام دامنه یک سایت در دسترس نیست، از طریق این آی پیِ ثابت به سایت یاد شده متصل شد. IP استاتیک معمولاً هزینه زیادی دارد و اغلب شرکت های بزرگ و برندهای معروف از آن استفاده می کنند.
آی پی های دینامیک که رایج ترند، توسط پروتکل تنظیمات هاست دینامیک (DHCP) به کلاینت ها تخصیص داده می شوند و به علل مختلف مثلاً در صورت قطع و وصل شدن مجدد به شبکه، تغییر می کنند. پروتکل DHCP بر بستر شبکه سرویس دهی می کند و معمولاً روی سخت افزارهای شبکه مانند روترها یا سرور های اختصاصی اجرا می شود. یکی از مزایای تغییر IP، عدم شناسایی راحت توسط هکرهاست؛ زیرا آی پیِ امروزِ یکی از کلاینت ها ممکن است فردا به کلاینت دیگری تخصیص داده شود و همچنین هزینه مدیریتشان را برای ISP ها (شرکت های ارائه دهنده خدمات اینترنتی) کاهش می دهد.
دامنه (دامین) نامی است که برای شناسایی و آدرس دهی منابع اینترنتی مانند رایانه ها، شبکه ها و سیستم های سرویس دهنده، به آن ها اختصاص داده می شود. نام دامنه ممکن است به تمام منابع یادشده یا فقط به یک بخش از آن ها تخصیص داده شده باشد. هاست های اینترنتی از دامنه به عنوان کد شناسایی خود استفاده می کنند که به آن آدرس هاست (Hostname) هم گفته می شود.
دامنه به صورت متن ساده است تا جایگزین راحت تری برای آدرس IP باشد؛ زیرا به خاطر سپردن نام آسانتر از عدد است؛ مثلاً به جای 172.217.169.206 کافیست در مرورگر خود google.com را تایپ کنید!
همچنین این جایگزینی، کاربرد مفید دیگری دارد و آن اینست که اگر بخواهید از یک هاست با IP شماره 1 به هاست دیگری با IP شماره 2 مهاجرت کنید، تنها آدرس IP شما تغییر می کند و کاربران می توانند با جستجوی همان دامنه قبلی از سایت شما بازدید کنند؛ البته لازم است دامنه را به IP جدید متصل کنید.
به آدرس en.wikipeida.org توجه کنید. دامنه اصلی سایت ویکی پدیا، wikipedia.org است و پیشوند en که با یک نقطه (دات “.”) از آدرس اصلی جدا شده، باعث ایجاد یک آدرس جدید شده که به آن، ساب دامین (زیر دامنه) می گویند.
از جمله تفاوت های دامین و ساب دامین می توان به موارد زیر اشاره کرد:
مفاهیم پایه ای اینترنت
کلمه زون (zone) در فرهنگ لغت، قلمرو، ناحیه و منطقه معنی شده است.
در حوزه اینترنت، منظور از از زون همان DNS Zone است؛ فضایی است که دامنه و تمام زیرمجموعه هایش درون آن قرار دارند. زون یک محدوده ی مدیریت شده در سیستم نام دامنه (DNS) است.
برای هر دامنه ای که ساخته می شود یک زون با نام همان دامنه به آن تخصیص داده می شود که اطلاعات و زیرمجموعه های آن دامنه (به عنوان مثال ساب دامین هایش) را درون خود نگهداری می کند.
در حالت پیش رو، آدرس IP مربوط به نام دامنه ای که مورد نظر است جستجو می شود. اما در حالت پس رو IP مشخص است و به دنبال نام دامنه های مرتبط می گردد.
در ادامه ی آموزش مفاهیم پایه ای اینترنت به تعریف سرور می پردازیم. سرور، یک برنامه کامپیوتری یا دستگاهی است که به دیگر کامپیوترها یا برنامه ها (به اصطلاح کلاینت ها) سرویس می دهد. این معماری را مدل کلاینت-سرور می گویند که در آن، محاسبات کلی، میان دستگاه ها و پروسه های متعدد توزیع می گردد.
سرورها می توانند کارکرد های متنوعی داشته باشند از جمله به اشتراک گذاری داده ها یا منابع (Resources) با چندین کلاینت و یا اجرای محاسبات برای یک کلاینت.
یک سرور تنها، می تواند به چندین کلاینت سرویس بدهد و یک کلاینت تنها، می تواند از چندین سرور مختلف سرویس بگیرد.
عملیات پردازشی یک کلاینت هم می تواند در خود دستگاه آن کلاینت انجام شود و هم می تواند با اتصال از طریق شبکه به یک سرور در دستگاهی دیگر صورت پذیرد.
امروزه سیستم های کلاینت-سرور بیشتر با مدل درخواست-پاسخ (Request-Response) اجرا (مشخص) می شوند.
کلاینت به سرور درخواست ارسال می کند، سرور عملیاتی را انجام می دهد و پاسخش را به کلاینت بر می گرداند.
اگر کامپیوتری با برچسب Server-Class Hardware مشخص شده باشد به این معنی است که می تواند میزبان راه اندازی سرور روی خود باشد و نیز دلالت بر قدرت بیشتر آن نسبت به کامپیوتر های شخصی استاندارد دارد.
HTML مخفف عبارت Hypertext Markup Language و به معنی زبان نشانه گذاری ابرمتن می باشد. HTML زبانی برای توصیف ساختار اصلی صفحات وب است که به نویسندگان محتوا اجازه می دهد:
با اچ تی ام ال (HTML) نویسندگان محتوا می توانند از طریق نشانه گذاری ها (Markup) به ایجاد تگ های مورد نیاز خود بپردازند. این تگ ها، قسمت های مختلف متن مانند پاراگراف، لیست، جدول و مانند این ها را برچسب گذاری می کنند. برای مثال تگ <strong> یا <b> برای ضخیم کردن عبارات مهم استفاده می شود:
what is <strong>HTML</strong>?
نتیجه:
What is HTML?
CSS مخفف Cascading Style Sheets و به معنی استایل دهی آبشارگونه به صفحات HTML می باشد.
تا قبل از معرفی CSS ، همه ی استایل ها درون خود فایل HTML اعمال می شد که باعث طولانی شدن خطوط و دشواری مطالعه و رفع خطا بود. به کمک CSS می توانیم تمام استایل ها را درون فایلی جداگانه با فرمت css. بنویسیم و با یک لینک ساده آن را به فایل HTML شناسایی کنیم. یکی از فواید این کار اینست که شما یک بار کد نویسی استایل ها را انجام می دهید و به راحتی به صفحات جدید هم اعمال می کنید و اگر تغییری مثلاً در رنگ یا فونت بخواهید ایجاد کنید، کافیست یک بار CSS را ویرایش کنید تا همه ی صفحات اصلاح شوند.
از جمله استایل هایی که در CSS به کلاس ها و سایر تگ های HTML داده می شود برای نمونه می توان به مواردی از این دست اشاره کرد:
.ClassName {
Position: absolute;
Font-family: tahoma;
Text-align: justify;
Color: #909090;
Background-color: rgba(155,220,106,56);
}
یک سایت استاتیک، محتوای ثابت و صفحات ثابتی دارد. هر صفحه از آن به زبان HTML نوشته شده و با استفاده از CSS استایل دهی می شود و همان اطلاعاتی را به کاربران نشان می دهد که در محیط HTML نوشته شده اند.
سایت های استاتیک ابتدایی ترین نوع سایت ها هستند که به آسانی ایجاد می شوند و برخلاف وب سایت های دینامیک، به کدنویسی وب و ایجاد دیتابیس نیاز ندارند.
تنها حالتی که صفحات استاتیک ارتباط تعاملی برقرار می کنند، استفاده از هایپرلینک هاست.
ممکن است طراحی استاتیک برای سایت های کوچک، آسانتر و به صرفه تر باشد اما سایت های بزرگتر برای تعامل هرچه بیشتر و بهتر با کاربران و نیز به دلیل وجود تعداد زیاد صفحات، ناگزیر از طراحی دینامیک اند.
صفحاتی از سایت که به طور دینامیک طراحی و کدنویسی می شوند، دارای محتوای متغیری می باشند که بسته به زمان بازدید، نوع کاربر، محل سکونت و زبان محلی کاربر و … تغییر می کنند.
در حالت طراحی استاتیک، شما نمی توانستید برای کاربرانتان امکانات تعاملی مانند فرم های ثبت نام، کامنت گذاری، سفارش خرید، پرداخت اینترنتی و … را فراهم کنید اما در طراحی دینامیک دست شما باز است.
وبسایت های دینامیک برای تولید محتوای متغیر، هم می توانند از برنامه نویسی سمت کاربر (Client-Side Scripting) استفاده کنند و هم سمت سرور (Server-Side Scripting) و یا هردو.
این سایت ها همچنین شامل کدنویسی HTML برای ساختار پایه صفحات خود می باشند.
برای کدنویسی سمت کاربر می توان از زبان بسیار محبوب جاوااسکریپت برای تغییر محتوای صفحات دینامیک استفاده کرد. همچنین برای ارتباط با پایگاه داده، افزودن یا ویرایش رکوردها و واکشی اطلاعات آن می توان از زبان های برنامه نویسی رایجی مانند PHP و ASP بهره جست.
در حالت کدنویسی سمت سرور، کد ها در سروری که میزبان صفحات وب است اجرا می شوند. پروسه ی ساخت این صفحات به پارامترهایی که در اسکریپت نویسی سمت سرور تعریف شده اند بستگی دارد.
خوشحال می شویم به صفحه اینستاگرام وب یار سری بزنید و با کامنت های جذاب خود ما را در تولید محتواهای ارزشمند و مفید یاری کنید.
به روز و پیروز باشید!
روزی که محتوا های این سری از وب یار را برای من ارسال کردند ، با دیدن این عنوان های جذاب ، با خودم گفتم که تمام این سری از محتوا ها را باید خودم بنویسم ؛ چراکه اگر اون رو درست بشناسید و از این روش استفاده کنید ، به تنهایی این توانایی را دارد که سیستم بازاریابی و فروش شما رو متحول کند.در…
برنامه های موبایل در چه ساختار هایی طبقه بندی می شوند؟آیا می توان با هرزبانی برای هر پلتفرمی ، دست به توسعه اپلیکیشن زد؟بهتره از چه زبان برنامه نویسی برای توسعه اپ های موبایل استفاده کنیم؟ اپلیکیشن های native اپلیکیشن های hybrid زبان های محبوب و کارآمد برنامه موبایل 1.Javascript در اپلیکیشن های مولتی پلتفرم 2.جاوا در اپلیکیشن های اندرویدی 3. Swift در اپلیکیشن های…
شما هم این روز ها ، با چالش فروش پایین و کمبود مشتری روبه رو شدید؟تازه کسب و کار خود را راه انداختید و به دنبال بهترین و ارزان ترین روش های تبلیغاتی هستید؟تازه وارد هستید و کم هزینه بودن تبلیغات ، برای شما بسیار مهم است؟بستر های تبلیغاتی را نمی شناسید؟تبلیغات را بی فایده می دانید؟ اصلا ارزان ترین روش های تبلیغاتی برای شما…